Dünyaya alışan şiir yazamaz cümlesine dünyaya alışan şiir okuyamaz cümlesini de ilave ediyorum. Şiir insanı insan yapar.
‘’Sevgisizliğin dayatıldığı coğrafyalarda aşk şiiri yazmak bile başlı başına baş kaldırmadır.’’ Cahit Zarifoğlu
Her şeyden önce şiir, dünyanın dünya hayatının bizi teşvik ettiği alışkanlıklardan alıkoyar. Dünyaya alışan şiir yazamaz cümlesine dünyaya alışan şiir okuyamaz cümlesini de ilave ediyorum. Bir saman gibi tekrar etse de yazılanlar dünyaya alışan bir kalbe inmez şiirin anlamı. Dilekçe okumaktan farksızdır dünya ile dolu bir kalp için şiir okumak. Şiir her şeyden önce selim bir kalp ister okunması için.
İnsan ömrü bilgi dünyasının sürekli bir devrim halinde olduğu ve insanın ancak sınırlı bir zamandaki bilgiden yoğun olarak bir şeyler kavradığı gerçeğiyle yüz yüzedir. Ancak şairler şiiriyle zamanının gerisine ve ilerisine taşar. Şiirin asıl hüneri ise bugün daha da hızlanıp küçülen şimdiki zamanı önümüze boylu boyuna sermesi. Tek bir noktaya odaklanıp onu çok yoğun düşünmemizi sağlaması. Bu konu ne olursa olsun, duygusal dünyamızın merkezine oturur ve zamanı adeta büker. An şiirdir artık. Şiir yaşanıyordur. Ruh nefes nefesedir, nefesin değerinin anlaşıldığı en kıymetli zaman, nefes nefese kaldığımız zamandır.
Dervişliktir şiir. Kırk yıl odun taşır gibi bütün şairlerin şiirleri taşınır. Nicesinin dizinin dibine oturulur el alınır. Çöllere düşülür şiirin sırları için. Şiirin ateşiyle kor olur yürek. Artık öyle bir hal alınır ki aşk kelimesi kullanılmadan aşk, sevgi kelimesi kullanılmadan sevgi anlatılır. Şiir bir yerde söylemeden söyleme sanatıdır.
Şiir deniz gibidir. Denizin sonsuz güzelliğinin görüntüsünü, en derinlerinde coşan gelgitler dip sularının akıntıları şahidi olmadığımız gün ışığının ulaşamadığı karanlıkları sağlar. Ve deniz, bin bir meşakkatle gün yüzüne çıkardığı incilerini cömertçe dalgalarının eşliğinde kıyımıza kadar getirir.
Şiir okumak için çocuk olmak gerekir. Ancak çocuk ruhuyla okunabilir şiir. Çocuk yönünü yitiren birisi şiir okuyamaz. Bekleniyorsa ve hala çocukluktan kalma hislerimiz varsa hayatta gördüğümüz her şey şiirdir, şiirin konusudur. Şiir bize daha yukarılarda bir anlam olduğunu öğretir.
Şiir yazılmaz, şiir yaşanır. Hal'dir şiir ve sonra dile gelir söylenir. Şiir sadece uyumlu, ölçülü ve kafiyeli söz söylemekten ibaret değildir. Hayatın inceliklerini kavrayarak bilmek, sezerek farkında olmak şiirdir. Bunun için şiiri yazanda okuyanda şairdir.
Başlığa tekrar dönüyorum ve soruyorum; şiir insana neler yapabilir?
Bunun en sade cevabı benim için şiir insanı insan yapar olabilir. Çünkü insan mertebe itibariyle olunan bir şeydir. Bu makamın yolu sanattır sanat eserleridir. İnsan olduğumuzun farkına sanatın yücelerinden şiir ile varabiliriz.
